De week van Laura

Jaaaaa, ik mag weer!

Mijn zwangerschapsverlof zit er nu toch echt op. “Mama niet werken!”. Kees van 2,5 kijkt me hoopvol aan. Ik leg hem uit dat ik met werken geld verdien voor ons. Zodat we in ons huis kunnen wonen, leuke dingen kunnen doen en… appeltaart kunnen kopen. Dat laatste overtuigt. “Fijne dag mama!”. Ik mag gaan werken van Kees, voor zijn appeltaart. Nog even iedereen knuffelen en dan moet ik toch echt de auto in. Eerlijk is eerlijk, het is best even moeilijk om weg te gaan van Tom, Kees en Lise. Hoe heerlijk was het om extra veel tijd met z’n vieren te hebben! Dapper zet ik mijn zonnebril op – goed tegen zon en tranen – en geef een ferme draai aan de volumeknop van de radio. Ik heb er zin in, ik ben er klaar voor.

Brunch

Ik zet koers richting Zevenaar voor een werkoverleg met ons communicatieteam. Tot mijn grote verrassing hebben ze een brunch georganiseerd, hoe lief! Onder het genot van al het lekkers word ik bijgepraat over de afgelopen maanden. Iedereen op school heeft ontzettend hard gewerkt om de school ook in deze bizarre tijd draaiende te houden. Terwijl ik thuis met flessen en luiers goochelde, werd er in Zevenaar, Didam en vanuit huis getoverd. Zorgen dat iedereen kan blijven leren, dat iedereen bij blijft en dat nieuwe aanwas zich welkom voelt. Gewoon bijzonder.

Blik op de toekomst

Op naar de komende maanden. Met Frieda bespreek ik wat ons te wachten staat. We bereiden ons in deze laatste periode van het schooljaar altijd alvast voor op de start van de wervingscampagne voor het volgende schooljaar. Daarnaast hebben we in deze vierde periode tijd om projecten op te pakken waar tijdens de wervingsperiode geen tijd voor is. Vorig jaar was dat de nieuwe website, nu is het een opgefriste huisstijl. Stiekem heb ik tijdens mijn verlof af en toe al mee kunnen spieken. Jullie moeten echter nog heel even geduld hebben, de huisstijl is bijna klaar voor onthulling.

De helden van Zonegge

Dan heb ik eindelijk tijd om even een rondje te lopen. De school is nog aardig leeg. Maar toch ook vol, want de eersten die ik tegenkom zijn Geert en Henk. Voor mij toch stiekem wel de helden van Zonegge. En Margreet natuurlijk. Het voelt heerlijk vertrouwd om de administratie binnen te stappen. Even luisteren hoe het met oma is😉 En vooruit, ik vond het ook heel fijn om jullie weer te zien Maarten, Joeri en Serge. Gelukkig kom ik ook Jochem nog tegen, zodat we even schaamteloos als trotse pauwen over onze kinderen kunnen praten.

Stickers plakken

Natuurlijk ben ik ook super benieuwd hoe het op Landeweer, Heerenmäten en Didam is. Mijn to-do-lijst weerhoudt me helaas van een bezoekje aan die locaties deze week. Maar dat komt zeker nog. Nu moet ik eerst stickers plakken, als warm welkom voor de leerlingen die vanaf morgen weer naar school komen. Jeetje, wat ben ik hier slecht in. Ik krijg een flashback naar het plakken van raamfolie in het eerste huisje van Tom en mij. Bijna waren we niet getrouwd… Mijn collega’s hebben er duidelijk meer gevoel voor en plakken in rap tempo alle stickers. Hierdoor heb ik mooi nog tijd om wat telefoontjes te plegen en een vergadering voor morgen voor te bereiden.

Zin in morgen

Dan mag de laptop uit. Het was een fijne eerste werkdag. Ik heb nu al zin in morgen, en in alle andere dagen die komen gaan. De zonnebril gaat weer op – nu schijnt de zon toch echt wel heel fel. Radio aan en gaan. Op naar thuis. De motor draait nog als Kees de deur open doet: “Mamaaaaa!”. Hij zegt niets over taart, geeft wel honderd knuffels en vertelt hoe fijn zijn dag met papa en Lise was. Lise slaapt tevreden bij Tom in de draagzak. Terwijl ik een heerlijk vertrouwde knuffel van Tom krijg, snuif ik haar geur op. Zo eigen. Ik ben er weer.